Optimot. Consultes lingüístiques - Llengua catalana

armar

v tr
1 [proveer de armas] armar.
2 [cargar un arma] carregar.
3 [una ballesta] armar.
4 [proveer] proveir, fornir, dotar. Le han armado de una sólida instrucción, l'han dotat d'una sòlida instrucció.
5 [una embarcación] armar.
6 [un mueble, aparato] armar, muntar.
7 [una tienda de campaña] parar.
8 [una trampa] parar, posar.
9 fig [urdir] armar, provocar. Armar jaleo, ruido, un escándalo, armar aldarull, soroll, un escàndol.
10 amer [un cigarrillo] cargolar, fer.
11 armarla (o armar una, o armarla buena) fig i fam armar un escàndol (o un daltabaix).

v pron
12 [con armas] armar-se.
13 fig armar-se. Armarse de coraje, armar-se de coratge.
14 fig [riñas, escándalos] armar-se.
15 fig [fraguarse] congriar-se, preparar-se. Se arma una tempestad, es congria una tempesta.
16 fig [ocurrir algo aparatoso] esclatar. Se armó una tempestad, va esclatar una gran tempesta.
17 amer [un animal] aturar-se, quedar-se palplantat.
18 amer [obstinarse] obstinar-se, entestar-se.
19 amer [proveerse] proveir-se. Armarse de unas buenas botas, proveir-se d'unes bones botes.
Enciclopèdia Catalana
Abreviacions